180 - BRAQUE D’AUVERGNE

Wzorzec FCI nr 180

BRAQUE D’AUVERGNE

(Braque d’Auvergne)

Kraj pochodzenia:

Francja

Data publikacji obowiązującego wzorca:

24.03.2004

Użytkowanie:

wyżeł.

Klasyfikacja FCI:

Grupa 7 - Wyżły.

Sekcja 1 - Wyżły kontynentalne.

Typ kontynentalny.

Próby pracy wymagane.

RYS HISTORYCZNY:

Wyżeł z Auvergne jest starą rasą, obecną w prowincji Cantal od ponad

dwóch wieków, mającą wspólne pochodzenie z wieloma rasami wyżłów.

Została stworzona przez selekcję, w której uczestniczyli Rycerze

Maltańscy. Stworzony przez i dla myśliwych, posiada silną tożsamość

wzmocnioną wyglądem szaty.

WYGLĄD OGÓLNY:

Krzepki pies, o silnym kośćcu, lecz nie ciężki, o prostych liniach,

w charakterystycznym typie; o lekkim chodzie, z elegancją uwydatnioną

przez szatę i harmonijne, średnie proporcje. Jego zdolność adaptacji

umożliwia okładanie pola na dużych powierzchniach i utrzymanie

aktywności przez cały dzień w nawet najbardziej trudnym terenie.

WAŻNE PROPORCJE:

Tułów:

długość ciała (od barku do końca tułowia) jest podobnej długości

co wysokość w kłębie.

Głębokość klatki piersiowej jest prawie równa połowie wysokości psa

w kłębie.

Głowa:

długość kufy nieznacznie mniejsza lub równa długości

mózgoczaszki.

ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:

Pies łagodny, bardzo czuły, inteligentny i posłuszny. O bardzo dobrym

węchu; szkolenie polega głównie na rozwijaniu jego naturalnych zdol-

ności. Dobrze dostosowuje się do życia rodzinnego.

GŁOWA:

Mózgoczaszka:

Czaszka i kufa:

długa, proporcjonalna do długości ciała, nieco lżejsza

u suk; widziana z góry owalnego kształtu; guz potyliczny lekko

zaznaczony; szerokość łuków jarzmowych równa długości móz-

goczaszki; linie czaszki nieznacznie rozbieżne ku przodowi

(charakterystyczne dla typu braque).

Łuki brwiowe:

wyraźnie zaznaczone.

Przełom czołowo-nosowy (stop):

umiarkowanie zaznaczony.

Trzewioczaszka:

Nos:

wierzchołek stosunkowo szeroki, lśniący, z dobrze rozwartymi noz-

drzami, czarny. Grzbiet nosa jest przedłużeniem jego wierzchołka.

Kufa:

pozioma, o długości zbliżonej do długości czaszki.

Fafle:

stosunkowo duże, górna warga zachodząca na dolną, kącik warg

widoczny, widziane z przodu przybierają przy końcu kufy kształt

kwadratu.

Uzębienie:

szczęki silne, równej długości. Zgryz nożycowy lub cęgowy.

Oczy:

stosunkowo duże, koloru ciemnoorzechowego, dobrze osadzone,

z dobrze przylegającymi, wybarwionymi powiekami; o wyra-

zistym szczerym i spokojnym wyrazie.

Uszy:

osadzone na linii biegnącej z górnej części nosa do oczu i nieco ku

tyłowi; w czasie nasłuchu ucho może przesuwać się powyżej tej

linii. Ucho miękkie i lekko aksamitne, obrócone nieznacznie do

wewnątrz, ani płaskie ani zbyt skręcone; zaokrąglone końcówki

powinny sięgać podstawy wierzchołka nosa, nie przekraczając

jednocześnie jego czubka.

SZYJA:

Długości zbliżonej do długości głowy, nieznacznie wygięta, dobrze osa-

dzona w barkach; obecność lekkiego podgardla.

TUŁÓW:

Linia grzbietu:

prosta i napięta.

Kłąb:

zaznaczony.

Grzbiet:

wąski, płaski i krótki.

Lędźwie:

szerokie (szczególnie u suk), nieznacznie wypukłe, dobrze

związane.

Zad:

ścięty (35° od linii grzbietu), widoczne kości biodrowe.

Klatka piersiowa:

długa i głęboka, jajowatego kształtu, sięgająca poziomu

łokcia, regularnie wznosząca się ku brzuchowi bez wyraźnej

przerwy.

Linia podbrzusza:

podniesiona łagodnie ku brzuchowi, nie podkasana;

bok szeroki, nieznacznie zapadnięty, płynnie łączący się z biodra-

mi.

OGON:

Osadzony raczej wysoko, cylindryczny i niezbyt cienki; kopiowany do

długości 15-20 cm lub niekopiowany sięgający stawu skokowego lub

niżej; noszony poziomo.

KOŃCZYNY:

W linii tułowia.

Kończyny przednie:

proste.

Barki:

silne, dobrze umięśnione, nachylone pod kątem 45°, dość swo-

bodne w ruchu.

Łokcie:

ustawione w osi ciała.

Przedramiona:

długie, proste, mocne i umięśnione.

Nadgarstki:

silne, bez zgrubień.

Śródstopia:

krótkie, patrząc z profilu, nieznacznie pochyłe.

Kończyny tylne:

dobrze kątowane.

Zad:

szczupły i dobrze zaznaczony.

Uda:

dobrze umięśnione.

Nadgarstki:

krótkie i niezbyt cienkie.

Stopy:

trochę dłuższe od „kociej łapy” i nieco krótsze od „łapy zajęczej”,

nie obrócone do wewnątrz, ani na zewnątrz; z silnymi, krótkimi

pazurami i krótkimi, twardymi i jędrnymi poduszkami.

CHODY:

Ruchy nóg o średniej amplitudzie, lecz trwałym rytmie, który decyduje

o dużej wytrzymałości psa. Typowym chodem w czasie polowania jest

regularny i lekko kołyszący galop.

OKRYWA WŁOSOWA:

Skóra:

wystarczająco cienka, nie za luźna.

Włos:

krótki, niezbyt cienki, lśniący, nigdy twardy.

Umaszczenie:

czarne z białymi znaczeniami różnego nasilenia;

szczególne znaczenia tworzą dwa rozpoznawalne typy: dropiaty

lub szary. Różnica ta nie może być stosowana do oddzielenia

dwóch psów o budowie tej samej jakości. Głowa powinna być

czarna, preferowana biała smuga na kufie przy rozszerzeniu cza-

szki. Biel może rozlewać się stopniowo po kufie. Białe i dropiate

ucho lub część głowy biała i dropiata nie mogą być uznane za

wadę.

WZROST:

Wysokość w kłębie:

psy:

57 - 63 cm (60 cm - idealny wzrost)

suki:

53 - 59 cm (56 cm - idealny wzrost)

Tolerowanie odchylenie wynosi + 2, - 1 cm.

WADY:

Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być trak-

towane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.

- Czaszka: równoległe linie czaszki i kufy.

- Głowa: zbyt ciężka pod oczami.

- Spojówki: zbyt widoczne.

Poważne wady:

- Czaszka: linie kufy i czaszki zbieżne ku przodowi.

- Kufa: grzbiet nosa wklęsły lub wypukły.

- Uszy: zbyt wysoko osadzone, zbyt krótkie, płaskie, skręcone jak korko-

ciąg.

- Fafle: zbyt krótkie, cienkie przy końcach, zbyt opadające lub miękkie.

- Mostek: zbyt wąski.

Wady dyskwalifikujące:

- Zachowanie - temperament: osobniki zbyt agresywne lub bojaźliwe.

- Głowa: brak charakterystycznego typu wyżła.

- Uzębienie: tolerowany brak P1; brak dwóch innych (P2 lub P3) lub

jakiegokolwiek innego zęba (włączając P4) jest dyskwalifikujący.

- Oczy: entropium, ektropium lub ślady zabiegów korekcyjnych; żółta

barwa oka (jastrzębie oko), różnokolorowe oczy.

- Kończyny: obecność wilczych pazurów lub śladów ich usunięcia.

- Szata: całkowicie czarna lub biała, brak nakrapiania; śniade znaczenia

lub podpalane (płowe) smugi; brak pigmentacji powiek.

- Wysokość: poza limitem podanym we wzorcu (tolerancja wynosi +2

lub -1 cm).

UWAGA:

Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie

umieszczone w worku mosznowym.