239 - WYŻEŁ WĘGIERSKI SZORSTKOWŁOSY

Wzorzec FCI nr 239 - WYŻEŁ WĘGIERSKI SZORSTKOWŁOSY
(Drotzörü Magyar Vizsla)

Kraj pochodzenia: Węgry
Data publikacji obowiązującego wzorca: 06.04.2000

Użytkowanie: wszechstronny pies myśliwski zdolny do pracy w polu, lesie i wodzie, mający typowe zdolności myśliwskie: doskonały węch, stanowczość w stójce, doskonałe aportowanie i determinację przy trzymaniu się śladu, nawet podczas pływania. Odporny na ekstremalne warunki pogodowe. Przeznaczeniem wyżła węgierskiego krótkowłosego jest bycie doskonałym psem polującym; lęk przed wystrzałem, niechęć do stójki i aportowania oraz wody jest niepożądana. Z powodu jego spokojnej natury i zdolności adaptacyjnych, może być trzymany jako pies domowy.

Klasyfikacja FCI: Grupa 7 - Wyżły.
Sekcja 1 - Wyżły kontynentalne.
Typ kontynentalny.
Próby pracy wymagane (próby polowe i wodne).

RYS HISTORYCZNY:
Wyżeł węgierski szorstkowłosy (Vizsla) został stworzony poprzez skrzyżowanie wyżła węgierskiego krótkowłosego z wyżłem niemieckim ostrowłosym w latach trzydziestych dwudziestego wieku. Właściwości tej rasy są identyczne z wyżłem węgierskim krótkowłosym.

WYGLĄD OGÓLNY:
Żywy, złotorudy pies myśliwski, suchy i szczupły, lecz bardziej krzepki niż wyżeł węgierski krótkowłosy. Jego powierzchowność ucieleśnia zdolności wszechstronnego wyżła, wytrwałego, zdolnego do pracy i o ugodowej naturze.

WAŻNE PROPORCJE:
Długość tułowia niewiele przewyższa wysokość w kłębie. Głębokość klatki piersiowej jest nieznacznie mniejsza od połowy wysokości w kłębie. Kufa jest trochę krótsza od połowy długości głowy.

ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:
Czuły, inteligentny, pewny siebie pies, łatwy do szkolenia gdy nie jest źle traktowany. Pozostaje w kontakcie z przewodnikiem, namiętny w poszukiwaniu, uparty, o dobrym węchu i pewny w stójce.

GŁOWA:
Mózgoczaszka:
Lekko wysklepiona o średniej szerokości z niezbyt głęboką bruzdą sięgającą od umiarkowanie rozwiniętego guza potylicznego do czoła.

Łuki brwiowe umiarkowanie rozwinięte. Przełom czołowo-nosowy (stop): umiarkowany.

Trzewioczaszka:
Nos: dobrze rozwinięty i szeroki, z nozdrzami tak rozwartymi jak to tylko możliwe. Kolor wierzchołka nosa harmonizuje w odcieniu z kolorem szaty.

Kufa: stępiona, nie spiczasta, z silnymi szczękami, silnie umięśniona. Grzbiet nosa prosty.

Fafle: ciasno przylegające, wargi nie zwisające.

Uzębienie: potężne szczęki z doskonałym, regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym, górna szczęka dokładnie pokrywa się z żuchwą tworząc kwadrat, 42 zęby
Policzki: silne, dobrze umięśnione.
Oczy: lekko owalnego kształtu, średniej wielkości, z dobrze przylegającymi powiekami. Brązowe oko harmonizuje z umaszczeniem szaty, preferowane tak ciemne jak to możliwe, o inteligentnym i żywym wyrazie.
Uszy: osadzone niezbyt wysoko i nieco w tyle głowy. Cienkie płaty o kształcie zaokrąglonego V wiszą blisko policzków. Nieznacznie krótsze niż u wyżłów węgierskich krótkowłosych.
Szyja: średniej długości, harmonizującej z wyglądem ogólnym. Kark bardzo umięśniony i lekko wygięty. Ciasno przylegająca skóra na podgardlu.

TUŁÓW:
Kłąb: wyraźny i umięśniony.
Grzbiet: solidny, silny, dobrze umięśniony, napięty i prosty. Kręgi powinny być dobrze osłonięte mięśniem i niedostrzegalne.
Lędźwie: krótkie i szerokie, proste lub lekko łukowate. Odcinek od grzbietu do lędźwi dobrze związany.
Zad: szeroki, dobrze umięśniony i dostatecznie długi, lekko ścięty, nachylający się nieznacznie do ogona.
Klatka piersiowa: głęboka i obszerna o dobrze rozwiniętej muskulaturze i umiarkowanie łukowatym przedpiersiem; mostek zachodzący do tyłu tak daleko, jak to możliwe. Mostek i łokieć powinien być na
tej samej wysokości. Żebra umiarkowanie wysklepione, ostatnie wygięte do tyłu.
Linia podbrzusza: elegancka, napięta, wygięta w łuk ku tyłowi, brzuch nieznacznie podkasany.

OGON:
Osadzony nieco nisko, silny u nasady, zwężający się ku końcowi, dobrze pokryty gęstą szatą. W krajach, gdzie kopiowanie jest dozwolone, ogon może być skracany do 1/4 naturalnej długości, by uniknąć wypadków w czasie polowania. Jeśli kopiowanie nie jest dozwolone, ogon sięga aż do stawu skokowego i jest sierpowato wygięty w górę. W czasie ruchu noszony poziomo.

KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: o mocnym kośćcu, silnie umięśnione. Widziane od przodu są proste i równoległe. Widziane z profilu są pionowe i dobrze ustawione pod tułowiem.
Barki: długie, pochyłe i płaskie; elastyczne, o silnej i suchej muskulaturze. Dobre kątowanie pomiędzy łopatką a ramieniem; łopatka dobrze związana.
Łokcie: przylegające do tułowia, jednakże nie wygięte ani do wewnątrz ani na zewnątrz. Dobre kątowanie pomiędzy ramieniem a przedramieniem.
Przedramię: długie, proste, wystarczająco umięśnione, o silnym, lecz nie grubym kośćcu.
Staw skokowy: suchy, muskularny.
Nadgarstki: krótkie, nieznacznie pochyłe.
Przednie łapy: koloru ciemnobrązowego, lekko owalne, wystarczająco wygięte, o silnych palcach i mocnych pazurach. Opuszki twarde, jędrne, ciemnoszare. Łapy paralelne w czasie ruchu i w pozycji
statycznej.
Kończyny tylne: dobrze ukątowane o silnym kośćcu; widziane od przodu są proste i równoległe.
Udo: długie, dobrze umięśnione. Dobre kątowanie pomiędzy miednicą, a udem.
Staw kolanowy: dobrze ukątowany.
Podudzie: długie, suche, o silnie rozwiniętej muskulaturze, długości niemal równej długości ud. Dobre kątowanie pomiędzy podudziem a śródstopiem.
Stawy skokowe: silne, suche i umięśnione, dobrze opuszczone.
Śródstopia: pionowe, krótkie i suche.
Tylne łapy: podobne do przednich.

CHODY:
Typowy chód to ożywiony, energiczny i lekko kryjący ziemię kłus, elegancki i o dużym zasięgu. W czasie pracy w polu porusza się niewyczerpującym galopem. Grzbiet i linia podbrzusza są ustabilizowane
i pozostają w poziomie. Dobre, wysokie noszenie głowy. Kroczenie niepożądane.

OKRYWA WŁOSOWA:
Dobrze przylegająca, szorstka, mocna, gęsta i matowa. Długość zewnętrznego płaszcza wynosi 2-3 cm z gęstym, odpornym na wodę podszerstkiem. Linia ciała nie musi być przykryta dłuższym włosem.
Struktura owłosienia, jego twardość i gęstość ma zapewnić jak najlepszą ochronę przed warunkami pogodowymi i zranieniami skóry. Na spodzie klatki piersiowej, brzuchu i dolnej części nóg sierść jest krótsza, bardziej miękka i nieznacznie cieńsza niż na tułowiu; włos na głowie i górnych partiach nóg jest krótszy i jednocześnie nieco ciemniejszy, jednakże nie miękki i gęsty.
Wyraźne brwi akcentują przełom czołowo-nosowy. Ten silny i niezbyt długi (2-3 cm) włos tworzy bardzo szorstką brodę po obu stronach kufy, podkreślającą zdecydowany wyraz głowy. Po obu stronach szyi szata formuje V-kształtną szczotkę.
Skóra: ciasno przylegająca, bez fałd, dobrze wybarwiona.
Umaszczenie: różne odcienie rudego i piaszczystego złota. Skóra nieco ciemniejsza lub w tym samym kolorze. Czerwony, brązowy lub rozjaśniony kolor niepożądany. Mała łata na klatce piersiowej lub podgardlu, o średnicy nie większej niż 5 cm i białe znaczenia na palcach nie stanowią wady. Kolor fafli i obwódek oczu odpowiada barwie nosa.

WZROST:
Wysokość w kłębie:

psy: 58 - 64 cm
suki: 54 - 60 cm
Właściwe proporcje i symetria jest ważniejsza niż wzorcowy wzrost.

WADY:
Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.
Wady dyskwalifikujące:
- Silne odchylenia w charakterystyce płci.
- Nietypowa głowa.
- Plamisty (motyli) nos.
- Nadliczbowe zęby poza linią zgryzu; brak jednego lub więcej siekaczy, kła, 2-4 przedtrzonowców, 1-2 zębów trzonowych; więcej niż dwa P1; M3 są ignorowane. Niewidoczne zęby są uznawane za brakujące.
- Nadliczbowe zęby poza linią innych.
- Rozszczep podniebienia, zajęcza warga.
- Jasnożółte oczy. Bardzo luźne powieki, wywinięte lub podwinięte. Distichiasis (podwójny rząd rzęs).
- Zaznaczone podgardle.
- Wilcze pazury.
- Bardzo nieprawidłowy ruch.
- Cienka szata, bez podszerstka. Długa, miękka, jedwabista, kędzierzawa, kosmata lub wełnista szata. Brak szczotek na nogach.
- Ciemnobrązowy lub bladożółty kolor. Różnokolorowe, niejednolite umaszczenie. Biała łata na klatce piersiowej o średnicy większej niż 5 cm.
- Białe łapy.
- Brak pigmentacji na skórze lub na faflach i obwódkach oczu.
- Jakiekolwiek słabości charakteru.
- Odchylenia od wysokości w kłębie większe niż 2 cm w obie strony.

UWAGA:
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.